İdam cezası tarih boyunca kullanılan bir ceza türüdür ve insanlığın çeşitli dönemlerinde farklı yöntemlerle uygulanmıştır. İdam cezasının daha hızlı ve acısız bir şekilde uygulaması için Fransız cerrah Joseph-Ignace Guillotin, giyotin adı verilen bir idam yöntemini icat etti. Giyotin, özellikle asılan mahkumlara uygulanan bir yöntemdi ve başı kolayca keserek hızlı bir şekilde ölüm gerçekleşiyordu. Bu yöntem, Fransa’da 1792’de kabul edilen idam yasası ile resmen kullanılmaya başlandı.
Giyotin, asılan mahkumlara göre daha insancıl bir yöntem olarak görülse de halkın vicdanını rahatlatmadı. Çünkü bu yöntem, özellikle Fransız Devrimi sırasında kullanılan ve binlerce kişinin ölümüne sebep olan bir yöntemdi. Son kullanım tarihi Fransa’da 1977 olmasına rağmen, bu yöntem diğer ülkelerde de uzun yıllar kullanılmıştır.
Giyotin, sadece asılan mahkumlar için değil, aynı zamanda yüksek sınıf suçlular için de kullanılan bir yöntemdi. Bu yöntem, batılı ülkelerdeki idam cezaları arasında en bilinen ve en çok tartışılan yöntemlerden biridir. Günümüzde birçok ülke idam cezasını kaldırmış olsa da, giyotin gibi şaşırtıcı ve acımasız yöntemler, insanlık tarihinde karanlık bir sayfa olarak kalmaya devam ediyor.
Boğdurma ve ateşli infaz
Boğdurma ve ateşli infaz da idam cezası tarihi boyunca kullanılan yöntemler arasındaydı. Boğdurma işlemi, suçlunun önce suya batırılarak nefes almasını engellemek suretiyle gerçekleştirilirdi. Suçlu, nefessiz kaldığında cezası tamamlanmış olurdu. Aynı zamanda, tüm suçun işlendiği yeri aynı zamanda cezalandırmak için de kullanılırdı.
Ateşli infaz ise, suçlunun yakılıp öldürülmesi ile gerçekleştirilirdi. Bazı kültürlerde, cesetlerin yakılması, suçlunun ruhunun özgürce öbür dünyaya gitmesine yardımcı olacağına inanıldığı için yapılırdı. Ancak bu uygulama, bazı ülkelerde hala kullanılan bir idam yöntemi değil.
Cesedin yakılması, sadece suçlunun öldürülmesi ile ilgili değildi. Aynı zamanda, suçun işlendiği yeri temizlemek ve suçlunun suçu itiraf etmeye mecbur hissetmesi için bir tehdit olarak kullanılırdı. Bu uygulama, suçun önlenmesine yardımcı olmayabilir, ancak cezalandırıcı bir etki yaratması amaçlanırdı.
Japon seppuku
Japon seppuku, samurayların onurunu korumak ve ölümü hafifletmek için kullandığı bir intihar yöntemidir. Bir samurayın seppuku yapması genellikle onurlu bir şekilde ölmüş olarak kabul edilirdi.
Seppuku, samurayların kendileri tarafından uygulanan ölümcül bir yara açarak kendilerini öldürdükleri bir intihar türüydü. Samuray, önce dürbün kullanarak midenin sol tarafını keser ve ardından yardımcısının kafasını keserdi. Bu şekilde, samuraylar insanlığa karşı işlenen bir suçun ya da ölümcül bir hatanın farkında olarak kendi yaşamlarını sonlandırırlardı. Bu gelenek, 19. yüzyılda yasaklandı ancak Japon kültüründe hala önemli bir yeri var ve modern Japon toplumunda da bilinir ve takdir edilir.
Seppuku, Japon samuraylar tarafından sık sık uygulandı ve aslında samurayların en üstündeki savaşçılarının hayatları boyunca hazırlanacakları bir ritüeldi. Bazen samurayların, onur ve itibarlarını yitirdiklerinde ya da düşmanları tarafından yenildiklerinde seppuku yaptıkları bilinmektedir. Bu, Japon kültüründe büyük bir saygı kazanmış bir davranış şeklidir ve Japonlar için kendine özgü yüksek bir üne sahiptir.
Çin’in klasik çivili dört idamı
Çin’in tarihinde, birçok ilginç idam yöntemi kullanıldı. Bunların arasında belki de en şoke edici olanı, klasik çivili dört idam olarak adlandırılan yöntemdir. Bu yöntemde, mahkumun kalçasının çizildiği dört kesiğe bir çivi çakılırdı. Sonrasında, mahkumun elleri ve ayakları bağlanır ve bir atla çekilerek infaz edilirdi. Bu yöntem, Çin’de yıllarca kullanılan bir yöntemdi ve insanların korku dolu anılarına neden oldu.
Bir diğer ilginç idam yöntemi ise, boğdurma ve ateşli infazdır. Boğdurma, mahkumun boğazına asıldığı bir yöntemdi. Yanan hayalet olarak da bilinen ateşli infaz yöntemi ise, mahkumun bedeninin yakılması şeklinde uygulanırdı. Bu yöntemler, ceza infazı için kullanılan yöntemler arasındaydı ve gerçekten acımasızca uygulanırdı.
Çin tarihindeki idam yöntemleri arasında yer alan bir diğer ilginç yöntem ise Japon seppuku olarak adlandırılan yöntemdir. Bu yöntemde, samuraylar kendilerini öldürmek için kullanılan bir yöntemdi. Samuray, dürbün kullanarak midenin sol tarafını keser ve ardından yardımcısının kafasını keserdi.
Son olarak, Amerikan elektrikli sandalye ve Rus tüfekle idam cezası da tarih boyunca kullanılan idam yöntemleri arasındaydı. Elektrikli sandalyeyle idam uygulayan bazı eyaletler hala bu yöntemi kullanırken, Rus tüfeği sivil ve askeri cezaların yanı sıra Rusya’da da kullanıldı.
Tarihin farklı dönemlerinde kullanılan idam yöntemleri, bugünkü ceza sistemlerinin getirdiği insancıl işleme yöntemleri karşısında oldukça şaşırtıcı ve şoke edici görünüyor. Ancak, tarih boyunca yapılan yanlışlıkların ders alınarak modern ceza sistemi içinde uygulanması, insanlık için önemli bir adım olarak kabul edilebilir.
klasik çivili dört idam
Klasik çivili dört idam, çivilerin vücudun dört farklı noktasına çakılmasıyla gerçekleştirilen bir Çin idam yöntemiydi. Bu idam yönteminde, bir çivi boyun, biri kalp, biri karaciğer ve biri de göbek deliğine çakılırdı. İdam edilen kişinin ölmesi için dakikalarca beklemesi gerekiyordu ve bu süre boyunca acı dolu anlar yaşanıyordu.
Klasik çivili dört idam, idam yöntemleri arasında en acımasız ve barbarca olanlardan biridir. İdam edilen kişinin cesedi daha sonra kamusal bir yerde sergilenirdi. Bu yöntemin amacı, halk arasında korku ve dehşet yaratmaktı.
Çin hukuk sistemi, idam cezasını sıklıkla uygular ve bu idam yöntemi de çoğu kez kullanılırdı. İdam edilenlerin genellikle suç işleyenler ve hükümete karşı gelenler olduğu biliniyor.
Bugün, bu idam yöntemi artık kullanılmıyor ancak tarihte uygulanmış olan bu barbarca yöntem, insanlık tarihinin en karanlık dönemlerinden biri olarak kabul edilmektedir.
vardı.
Çin’de, idam cezası tarihinin başladığı dönemde, dört uzun çivi çakılarak bir kertede idam edilen klasik çivili dört idam vardı. Bu idam yöntemi, ilk olarak M.Ö. 1100’lü yıllarda Zhou Hanedanı’nda kullanıldı. Kurbanın elleri ve ayakları çivilerle duvara çakıldıktan sonra kalçasına bir çivi çakılırdı. Son çivi ise kalbinin üzerine yerleştirilirdi. Bu yöntemin amacı, insanın suç işleme yeteneğini tamamen yok etmeyi hedeflemişti. Batı hanedanlıkları yıkıldıktan sonra, Tang hanedanlığında bu yöntem terk edildi ancak Qing hanedanı döneminde yeniden kullanılmaya başlandı. Çin idam cezalarının çoğu bugün bile ölümden sonra organ bağışı için kullanılıyor.
- Bu yöntem, insanın suç işlemeye yeteneğini tamamen yok etmeyi hedeflemişti.
- İlk olarak M.Ö. 1100’lü yıllarda Zhou Hanedanı’nda kullanıldı.
- Qing hanedanı döneminde yeniden kullanılmaya başlandı.
- Batı hanedanlıkları yıkıldıktan sonra, Tang hanedanlığında bu yöntem terk edildi.
- Çin idam cezalarının çoğu bugün bile ölümden sonra organ bağışı için kullanılıyor.
Amerikan elektrikli sandalye
Amerika’da, Amerikan idam cezasında kullanılan elektrikli sandalye, tarihte idam yöntemleri arasında bugün hala kullanılan az sayıdaki yöntemden biridir. İlk kez 1890’larda Edison’un elektrik şirketinin baş mühendisi Alfred Southwick tarafından önerildi. Elektrikli sandalye, ilk kez 1890’larda kullanılmaya başlandığında, halk arasında oldukça tartışıldı.
Amerikan elektrikli sandalyesi, bir insanın ölümcül elektrik şoklarına maruz kalmasını sağlar. Kişi, tahtaya bağlanır ve başına altın kaplı bir metal başlık yerleştirilir. Elektrik akımı, kişinin vücuduna ve kalbine nüfuz eder, böylece kişi ölür.
Elektrikli sandalye, 20. yüzyıl boyunca ABD’de birçok eyalet tarafından idam yöntemi olarak kullanıldı. Elektrikli sandalye aracılığıyla ölüm cezası verilen sayısız kişi, bu yöntemle öldürüldü.
Bugün, sadece birkaç Amerikan eyaleti elektrikli sandalye kullanmaya devam etmektedir. Elektrikli sandalye genellikle, idam mahkumunun vücuduna tellemeler yerleştirildiğinde etkilidir. Ancak, son yıllarda, bu yöntemin medya üzerinde bir yeri olmakla birlikte, diğer idam yöntemleri daha popüler hale gelmiştir.
Rus tüfekle idam cezası
Rusya’da uygulanan idam yöntemleri arasında en acımasız ve sert olanlardan biri, Rus tüfeğiyle yapılan idamdı. Bu yöntem, sivil ve askeri cezaların yanı sıra 19. ve 20. yüzyıllarda da kullanıldı.
Rus tüfeği, bir suçlu cezalandırılacaksa, onu bir sandalyeye bağlar, ardından tüfeğin namlusunu mahkumun kalbine yerleştirirdi. Daha sonra tüfeğin tetiği çekilerek idam gerçekleştirilirdi.
Bu yöntem, özellikle Rusya’da başka bir ulusun egemenliği altındaki insanlara yapılan suçlamalarda yaygın olarak kullanılıyordu. Ayrıca, Rusya’daki anarşist grupların üyelerine karşı da sıklıkla kullanılmıştır.
Rus tüfeğiyle yapılan infazlar, suçlunun hızlı ve acısız bir şekilde ölmesini garanti eden bir yöntem olarak kabul edilirdi. Ancak, bu yönteme sık sık karşı çıkan Protestan rahipleri ve insan hakları savunucuları vardı.
İdamın tarihi
İdam cezası, maalesef insan tarihinin en eski ceza şeklidir. Tarihte ne zaman başladığı tam olarak bilinmiyor ancak Antik Roma ve Yunanistan’da idam cezası uygulandığı biliniyor. Bunlarla birlikte, MÖ 18. ve 16. yüzyıllarında yapılmış Baz kontratı ve Hammurabi kanunlarından bazıları, idam hukukunun erken dönemlerine örnek oluşturuyor.
İdam cezasına verilen sebepler, toplumda farklılıklar gösterse de, ölümcül suçların cezalandırılması için kullanılmaktadır. Tarihte birçok idam yöntemi bulunmaktadır ve bunlar zamanla değişerek gelişmiştir. Bu yöntemler, boğma, yakma, giyotine gönderme, çekiçle ezme, kesme, kurşuna dizme, idam sandalyesi ve daha birçok yöntemi kapsamaktadır.
Tarihte idam cezası, halka gözdağı vermek, suçlu olan kişiyi cezalandırmak, adaleti sağlamak ve toplumda huzur ortamını korumak için uygulanıyordu. Ancak günümüzde idam cezasının uygulanması, birçok ülkede yasal olarak yasaklanmıştır. Bu konuda dünyada farklı görüşler olsa da, idam cezasının insana yakışmayan bir ceza olduğu konusunda hemfikir olunmaktadır.
